Klerenkasten of klere-kasten?

Vandaag moest het er dan toch maar eens van komen. Typisch zo’n werkje voor in de kerstvakantie. Niet dat ik het dan prettiger vind hoor, maar ik heb er dan wel meer rust voor.
Waar ik het over heb? Nou…dat karweitje, twee keer per jaar. Grinnik…nou weet je nog niks he?
Oke, hier komt ie dan…zakdoeken binnen handbereik en starten maar…

Twee keer per jaar puilen de klerenkasten van mijn meiden uit. Vooral als de seizoenswisseling plaatsgevonden heeft is het een zooitje. De t-shirts kunnen nog niet helemaal naar zolder want de eerste weken kan het nog warm zijn en de truien kunnen ook nog niet naar voren geschoven worden in de kasten want die zijn toch vaak nog te warm.
Toch is dat niet datgene waar ik zo mee zit.
Het is meer dat afscheid nemen. Ja ik weet het, het klinkt vrij debiel. Toch heb ik er last van. Ik geef het toe.
Bij Michelle is het allemaal een stukje minder. Die kleren van haar zijn nog zo gaaf dat ze makkelijk over kunnen in de kast van Steffie. Soms niet. Dan ben ik die kleren zo zat dat het echt genoeg is geweest. Soms zijn het ook echt “Michelle-kleren”, die staan niet zo mooi bij Steffie. En omdat ik nogal eens kleren een maatje groter koop, heeft ze twee seizoenen (dus bijna twee jaar) plezier ervan. En tja dan ben je het toch wel een beetje zat.
Steffie vind het geweldig….die kleren van Michelle. Dus zo lang zij dat goed vind, blijf ik het doorschuiven. Al is zij iets steviger dan Michelle toendertijd, dus niet alles past.
Wanneer ik Michelles kast heb leeggehaald, begin ik te stapelen. Een stapeltje weg, een stapeltje Steffie en een natuurlijk het stapeltje dat weer terug in haar kast kan omdat het nog past.
Het stapeltje “weg” gaat dan naar Steffies kast. Dat kost bijna geen emotie.
Bij Steffies kast is het een ander verhaal. Als ik de kast leeghaal, zit er spul bij dat Michelle nog gedragen heeft maar nu echt weg moet omdat het Steffie niet meer past. Dat is ff slikken. Ik sorteer het mooi in echt weg en weg. Echt weg betekent dus het huis uit en gewoon weg betekent dat de stof nog mooi hergebruikt kan worden dus naar zolder verhuist. Haha goeie smoes he, ik kan er dan gewoon geen afstand van doen. Want dat ene truitje stond haar zo ontzettend leuk toen en toen…blablabla.
Enfin…het zit er weer op voor dit seizoen. De kasten zien er weer netjes uit. De kids zijn moe van het passen, trui na trui, broek na broek.
Er is flink ruimte ontstaan in de kasten. In gedachten zie ik mijn meiden al bloot rondrennen.
Onzin natuurlijk. Dat is een goeie smoes.

De uitverkoop is namelijk begonnen!