Vannacht werd ik wakker van een gezoem. Het klonk bekend maar vanwege de tijd van het jaar dacht ik dat het niet kon en viel weer in slaap.
Ineens was het er weer…maar zo slaapdronken als ik was ben ik toch weer in slaap gesukkeld. Een mug? Welnee, het is december!!!
Toen ik echt wakker was zag ik het op mijn arm…een grote rode plek. Zucht…was het toch een mug geweest! Die had zeker ook graag de kerst willen vieren! Dat verklaarde ook meteen die dikke plek op mijn been vorige week. Dat kreng was hier al dagen aan het rondspoken! Wat zal ze gelachen hebben!
Maar dat is vanaf vandaag over. Ze heeft laten weten dat ze er is. En ik zal er een eind aan maken. O zo. Als ze dacht dat ze oud en nieuw mee kon vieren heeft ze het mis.
Althans…dat hoop ik dan. Soms is een huis zo groot als je op zoek bent naar een paar milimeter muggenlijf.
Het zal erom spannen…eens kijken wie er wint. Zal zij de jaarswisseling halen? Of heb ik ruim van te voren een triomfantelijke grijns op mijn gelaat?
Oke, mevrouw de mug: Smeer je vleugels maar in, spuug maar in die kleine pootjes van je, zet je stopwatch klaar…we beginnen onze battle..
NU.
Hahaha, deze is inderdaad erg grappig. Enne..wie won de battle, de mug…of jij?
*zet trots de armen in de zij* Wie denk je? 😉