Serieus?

Met haar allerliefste glimlach (lees: slijmsmoel) staat ze voor me. Terwijl ik de laatste sporen van het avondeten wegwerk langs mijn gebit richting huig en omstreken zet ik me al schrap. Ze wil iets. En zo te zien is het serieus. Even snap ik het niet. Normaal is haar gezicht een open boek maar dit hoofdstuk ken ik blijkbaar nog niet. Immers, ze heeft reeds mogen computeren en ze weet heel goed dat haar limiet bereikt is.

Tja, een tiener zou geen tiener zijn om die grens niet eens even te overtreden met minstens een dikke teen (ook al is ze pas sinds een half jaar het wereldje van de tieners binnengeslopen). Maar ik herken dit smeekgezicht niet. Het lijkt me handig om haar eens een poging te laten doen om de brandende vraag op tafel te gooien (brandblusser in de aanslag!). Scheelt denkrimpels mijnerzijds en angstzweet (wegens een negatief antwoord) van haar kant.

“Mag ik afwassen?”.
Ik verslik me nog net niet in de spaghetti. Dat heb ik zeker niet goed gehoord? Hmpfff pas 35 en nu vermindert mijn gehoorfunctie al?
Ze kijkt me vastbesloten aan. Dus toch?

Ik moet lachen. Ze kan nog zo ongelooflijk lang afwassen! Sterker nog…er komt een tijd dat er afwas-schema’s worden geraadpleegt en de wc rond afwastijd zorgvuldig bezet gehouden zal worden.
Ineens besef ik dat er een nieuw hoofdstuk aan zal breken. Niet meteen maar zeer binnenkort. En dat terwijl het hoofdstuk “kameropruimen” nog niet helemaal onder de knie is.

Natuurlijk weet ik dat alles leuk is wanneer je het niet verplicht iedere dag hoeft te doen. Maar goh, weet ze wel hoe vervelend afwassen is; Kijken in hoeveel slagen met de theedoek je een bord droogkrijgt en hoever een doek in een glas kan verdwijnen?
Een kopje op het aanrecht in een plas zetten en zien of hij richting wasbak drijft? Het gebruikte colaflesje in zo’n zelfde plas zetten en hopen dat het gaat sissen bij de hals (van het flesje, niet van haar) en dat er belletjes verschijnen? Kijken hoe het sop van de borden af glijdt terwijl ze staan te wachten in het afdruiprek?
Over het afwassen zelf maar niet te spreken. Wat is er nou leuk om die zeepbelletjes uit de fles afwasmiddel te zien komen? Om de kleur van het water te zien verkleuren na het reinigen van de braadpan? Vergeet vooral de nieuwe geur van het produkt niet.

Nee, afwassen is een serieuze behendigheid. Dat laat je niet zo maar aan de eerste de beste over. Sommige dingen moet je nou eenmaal zelf aanpakken. Soms is het leven hard.

Tsss, wat dacht zij nou helemaal?

Dat een kind de (af)was kan doen?