Watbeschadigjemenou?

Twee weken geleden hoorde ik iets buiten.
Ik steek mijn hoofd tussen de lamellen maar zie niks verdachts. Ook niet bij de auto. Alleen staat daar een jongeman. Maar goed, we leven in een vrij land. Die mag daar staan. Tis en blijft een openbare weg nietwaar.

Blijkbaar heeft de jongeman mij ook gezien want even later gaat de bel. Hij stelt zich voor als buurman en vertelt dat ie tegen onze auto aangezeten heeft bij het inparkeren (ja handig he zo’n auto voor de deur. Zo leer je je buren nog eens kennen!). Marc gaat kijken naar de schade en besluit niet meteen de papieren in te vullen maar hem een kans te geven uit te zoeken welke vorm van betalen het beste is. Die avond zou hij van zich laten horen.

Vanalles gebeurde die avond…behalve een telefoontje. Bij navraag de dag daarna bleek dat hij dat vergeten was. Ja tuurlijk, zoiets vergeet je. *Sjugt*. Hij vraagt ons even langs te komen. Zo zitten we bij buuv en buum in huis. Hij valt met de deur in huis (handig want het was best benauwd) en zegt dat hij geen geld heeft. Of er misschien iets te ritselen valt. In de vorm van een tv en dvd-speler voor op de kamers van de kids (zal wel aan mij liggen maar wanneer je die bedragen bij elkaar optelt kom je toch ook aan een behoorlijk bedrag, zal geen zuivere koffie wezen). Wij bedanken voor het aanbod. We willen de auto namelijk verkopen en al zitten de kids dan NOG meer op hun kamer, de waarde daalt met 500 euro. Hij krijgt haast, zijn bezoek komt er aan. We krijgen een schuldbekentenis mee en hij zou nog contact opnemen.

Omdat contact opnemen blijkbaar moeilijk is hebben we het maar voor hem gedaan. Aardig he? Hij heeft het over een lakstift en dat dit een ideale oplossing moet zijn. Daar hij over de lakstift blijft doorgaan besluiten we bij de garage een offerte te laten plegen.

Die week komt hij met zijn pappie. Een kaalgeschore brede vent die waarschijnlijk angst moet inboezemen. Nou heb ik zelf boezem genoeg dus het werkt niet. Weer prijzen ze de lakstift aan (krijgen waarschijnlijk provisie?). We geven aan naar de garage te gaan en dat hij daarna over de brug kan komen met het bedrag. Popeye en zoon gaan akkoord al was zoonlief niet erg enthousiast.

De offerte was zo gemaakt. De kennersogen van de baas himself zagen al meteen dat daar nog geen 10 lakstiften aan hielpen. Marc belde dus met buum. Die vond de hoogte van het bedrag niet erg geweldig en sloeg voor aan Marc om net te doen alsof HIJ (Marc) met de auto ergens tegenaan gezeten had. We werden nog net niet witheet. Door de manier van doen waren we er al op voorbereid. Noem me ouderwets maar wanneer wij de eigendommen van anderen beschadigd hebben liggen wij daar wakker van. Blijkbaar zijn er ook mensen die daar een stuk minder last van hebben.

Het is dus ook de laatste keer geweest dat we zo vriendelijk geweest zijn. We zitten er nu al twee weken mee en meneer doet verder niet veel. Waarschijnlijk is het een geluk geweest dat ik net naar buiten keek anders had ie het misschien niet eens komen zeggen. Hij wist natuurlijk niet dat ik hem nog nooit gezien had.

Een volgende keer halen we meteen het schadeformulier erbij en al is het Beatrix dan nog laten we er geen dag overheen gaan. Het is dan wel allemaal materiale schade…een enkele flinke kras…

..maar het vertrouwen in die buurman heeft bij mij een flinke deuk opgelopen!