Kleurbekennen

Op de log van Geertje las ik over Holi Pagua, een Hindoestaans poederfeest en moest terugdenken aan die eerste keer dat ik er mee te maken had. Oke, jij je zin; indirect dan, ghehehe.

Hier in de straat renden kinderen elkaar achterna en bestrooiden elkaar met allerlei gekleurd poeder. Het trottoir was veranderd in een kleurrijke massa en ook de kleding van de kids deden niet onder voor een carnavalsoutfit à la punkjas. (Jas die er uit ziet alsof tie van een punker is, red.)

Ik had, als collegamoeder, het zo met die moeder van die kids te doen. Hoofdschuddend, met de armen in mijn zij keek ik de lachende kinderen na. *Doet tsk tsk* Immers, als het dezelfde rotzooi was als die stoepkrijt, die Oom Henk met een grijns* kado doet aan je jongste telg, moet je sommige kleuren er nog maar eens uit zien te krijgen met wassen.

Ja lach maar…wist ik veel, ghehehe. Zo multi-cultureel opgevoed ben ik nou ook weer niet. Toen ik iets later hoorde over dat feest verschenen er wel blosjes op mijn wangen.
Zonder poeder, zonder stoepkrijt of verf…

…stond ik er, zij het minimaal, ook even gekleurd op!

*Puur leedvermaak. Omdat hij de helft van de zomer zijn keurig betegelde tuin heeft staan schoonspuiten met zijn nieuwe Kärcher op tijden dat ie liever aan een pilske zat in zijn favo stoel. Of neem Tante Toos (euh…niet letterlijk, ze is namelijk getrouwd. Dat zou overspel heten, ghehehe) omdat ze die @$#% *piep* blauwe kleur maar niet uit die mooie witte zomerbroek kreeg.