Toen Mies een jaar of 5 was kregen we een uitnodiging van de GGD. Was ik eindelijk van het treiterburo consultatieburo af, mochten we daar weer verschijnen. *sjugt*
Omdat Mies zulke angst had voor spuiten had, had ik haar iedere dag verteld dat het nou niet de bedoeling was. Gewoon een paar onderzoekjes van een kwartiertje, langer niet. En als ze dat toch deden zouden we naar huis gaan. Hadden ze het maar van tevoren moeten zeggen.
Enfin, we werden door een kindonvriendelijke arts binnengelokt. Je weet wel…zoeentje waarvan je je afvraagt waarom ze niet het leger ingegaan is. Ze ging eens behaaglijk zitten achter haar bureau en bladerde het dossier door.
Daar begon het onderzoek:” Zo”, zei ze en ze keek streng (gemeen?) over haar bril heen naar Mies. “Eens kijken welke spuiten jij allemaal gehad hebt!?”
Per direct schoten alle gehoorfuncties van Mies aan het werk; “Spuiten?”
Dat het alleen maar ter inventarisatie was boeide haar niet meer.
Ze sloeg op tilt. En niet zo’n beetje ook. Ze gilde het uit. Dat de mensen in het gebouw niet naar buiten renden omdat ze dachten dat er een brandoefening was verbaasde me enorm.
De toon was gezet.
Niks wilde ze meer; alleen huilen en hysterisch doen. Toespreken, belonen, straffen en meer van dat gedonder hielp niet. Ze voelde zich besodemieterd en dat zou ze laten voelen! Dat was haar aardig gelukt.
Anderhalf uur later kwamen we het gebouw uitlopen. Ik was uitgeput.
Tevreden babbelend achter op de fiets reed ze met mij mee naar huis. Het gevaar was geweken.
Morgen moeten we naar de schoolarts. Ze is allaaaaaang zo bang niet meer. Ze giechelt over de folders van menstruatie die haar klasgenootjes al in ontvangst mochten nemen bij dat bezoekje. Ze maakt zich druk over het feit dat ze zich moet vertonen in haar ondergoed. Enfin, dat vinden we zelf ook niet altijd geweldig bij de dokter dus dat mag. Ze weet dat er geen spuit bij zit dus ze is gerustgesteld.
En toch he…
Toch koop ik straks voor de zekerheid een paar oordopjes!
~*Watzegjemenou?*~ 
Het treiterbureau, ik zit er nog midden in. Zodra we de deur binnen wandelen begint het al…… van mij mag dat snel voorbij. Dat ze groeit merk ik wel aan haar kleding en dat ze zwaarder wordt ook. til me soms een breuk 😀
Hihi ja en dan nog hebben ze altijd wel iets te zeuren en te zeiken. Niet te geloven. Mijn kids liepen ook stukken voor op wat ze eigenlijk moesten weten enzo. Dat bracht hen helemaal van hun stuk hahaha. 😉 Ik zie me nog zitten…vroeg die arts (we zullen haar maar even zo noemen) of ze al 2 blokjes op elkaar kon stapelen…kijkt Mies haar zo aan en maakt er een meesterlijk bouwwerkje van! hahaha
Ik wens je dan ook veel sterkte met de komende bezoekjes 😉
Ojee bij mij op de lagere school was er eentje altijd zo bang voor spuiten dat hij bij voorbaat al flauwviel. Ik niet is was stoerrr…. *uche* 😛
Tj.. het treiterbureau zit ik ook nog middenin. Mijn dochter wordt zondag een jaar, dus voorlopig kom ik er nog wel. Maar ja.. “ja, nee, en amen” en vervolgens je eigen ding doen, laat maar lullen.
Lekker handig van die arts. Tegen een kind over “spuiten” te beginnen. Welk kind is nou niet panisch voor spuiten… die heeft zelf blijkbaar geen kinderen.
Ok, en bedankt….ik zit nl. te wachten op een oproep voor Tycho. Ik vrees het ergste. Al die andere spuiten….ach dan zijn ze nog zo klein. Maar dit is de eerste die bij vol bewustzijn (zullen we maar zeggen) in die arm moet. En daarna nog eentje in de andere arm. Ik kijk er nu al naar uit….niet dus!! 😕
@Marika; Weet je, het enige wat ik me er nog van kan herinneren was die lange rij waarin we moesten gaan staan. En die grote vlek op mijn linkerarm 😉
@Jenni; Ik werd pas bij de tweede zo mondig. Bij Mies wilde ik alles zo goed doen dat ik mijn eigen gevoel niet volgde. Toen ik eindelijk door had wat voor een idioten er zaten met hun standaardboekje wist ik wel hoe het moest. Bij Stef ging het dus ook stukken makkelijker.
Nou inderdaad…ik wou ze nog aanvliegen. En me daarna maar stom aankijken omdat ik mijn kind niet kon bedaren 😕
@Tycho’s mama; Misschien gaat het met Tycho wel supermakkelijk? Bij Stef was het ook nooit een probleem. Ze ging natuurlijk niet graag. Bij Mies was het op het consultatieburo al erg. Wanneer ze die witte jas zag zette ze het al op een gillen 😉
Ik hoor wel wanneer je moet, dan zal ik je geestelijk bijstaan oke? 😉
Ok, ik zal je laten weten wanneer we mogen!! Wat geestelijke bijstand kan ik altijd wel gebruiken!! 😉 Nog iets van MIEP gehoord de laatste tijd, het is zo stil op haar log?!
Ok, ik zal je laten weten wanneer we mogen!! Wat geestelijke bijstand kan ik altijd wel gebruiken!! 😉
Nog iets van MIEP gehoord de laatste tijd, het is zo stil op haar log?!
Is goed…ik zal er voor je zijn!
Nope, ik heb niks gehoord. Ben nog regelmatig op haar logje wezen kijken. Vaag he? 😕 En zo stilletjes 😦
Aaargh is weblog.nl weer bezig?
Ik schreef dat ik niks meer gehoord had en dat ik dat vaag vond. En stilletjes *jank*
Wat betreft die bijstand…dat komt helemaal goed!
t is heel herkenbaar 😦 mijn schooltandarts was ook van dat type: geheel ontdaan van invoelend vermogen… 😕 Op een gegeven moment beval hij me mijn ogen te sluiten. 😮 Deed ik dus niet. Werd hij kwaad. …. Werd ik bang.
Later bleek dat hij een metalen draadje wilde doorknippen, en ter bescherming voor mijn ogen moest ik ze sluiten…. als ie dat nou gewoon rustig had gezegd….. 😕
Jaaaaaaaaa ik zie het al helemaal voor me! Het is net dat kleine beetje inlevingsgevoel. Toch? Natuurlijk begrijp je als kind niet alles. Is ook bijna onmogelijk met al die gekke fratsen van die volwassenen. Maar ik vind dat ze er toch een beetje meer aandacht aan mogen schenken!
Hey … gezellige log en een geweldig verhaal, wat kan jij schrijven zeg 😀 😀
Ik kom net van het Cb en de jonste heeft haar prikken ook weer gehad … ik had graag die doppen van je willen lenen. 😀 😉
Thanks *bloos*.
Hihi was het zo erg? Ook een alarm? Is ook sjielug voor zo’n ukkie he? 😉 En voor onze oren ook 😕 😉
Weest maar blij dat ze die spuiten niets vinden. Voor je het weet maken ze er een hobby van. Owjee wat zeg ik nou weer. 😕 😉
Whoehaaa ja wie weet. Ik hoop maar dat het bij punniken blijft 8)
Jaaa punniken, leuk is dat he ?! Ik ben er soms uren zoet mee.
Grinnik, ja maar jammer vind ik dan wel dat ik mijn libelle en de margriet aan de kant moet schuiven! 8)
Ik heb tegenwoordig de Knip Mode, kan ik mijn eigen kleertjes maken. 😉
Ha lekker naaien bedoel je? Daar heb ik sinds kort de PABO voor ghehehe 8)
Mijn slechte herinnering aan de schooldokter
is toch wel het op mijn tenen moeten lopen ha ha ha
Ik snapte er geen hout van 😕
op mijn tenen lopen in mijn ondergoed, die is gek!!
Maar gelukkig we hebben het allemaal overleefd 😉
ik ben uiteindelijk maar geen ballerina geworden 8)
Whaaahaa ja en dat puntje-van-je-neus aantikken. Of op je hand blazen terwijl ze in je onderbroek keken. Daar snap je als kind toch ook geen bal van? hahaha 😉
Lekker handig zo’n stereotype pot (hihihi) die denkt het allemaal wel te weten.. natuurlijk is zo’n spuit eng.
Vooral als je 1 spuit voor een ziekte krijgt die je al gehad hebt (dat had ik dus).
Ik zat in de derde klas (tegenwoordig groep 5) lagere school (tegenwoordig basisschool, ooh wat worden we oud) en we moesten een spuit. Ik ging heel dapper, was stiekum een beetje bang, maar dat liet ik niet blijken. Iedereen in de klas kreeg 1 spuit, maar ik moest er 2. Er was 1 of andere ziekte die ik nog niet gehad had (dus wel!) en daar moest ik nog een inenting voor hebben. Dapper keek ik naar mijn schouder waar die spuit in werd gejenst! En waarempel het viel allemaal mee. Vrolijk gingen mijn vriendinnetje en ik weer terug naar school, maar daar aangekomen ging mijn arm steeds meer pijn doen. Hij werd zwaar, ik kon hem niet meer bewegen en toen de moeder van mijn vriendinnetje kwam om haar op te halen voor een verjaardag zat ik te huilen van de pijn…. Die moeder was zo lief om door te pakken en regelde met de juf dat ik mee mocht naar de verjaardag. Jezus was deed mijn arm pijn. Toch maar even eerst langs mijn moeder. Vol trots liet ik het briefje zien waarop stond welke spuiten ik gehad had. En ja hoor daar kwam het verlossende woord. Die ziekte heb je al gehad, meteen de huisarts gebeld. het kon geen kwaad dat ik die ziekte al had gehad, maar ik kon er flinke pijn van krijgen, nou dat was duidelijk….. Gelukkig was het na een middagje spelen, taart eten en chips en snoep delen over… Maar spuiten, daar ben ik nu nog steeds bang voor….
Waar zal dat toch door komen?????
Heeee Miepie! Fijn je weer te zien!
Jeetje…ja ik kan me heel goed voorstellen dat je daar nog steeds bang voor bent. Dat is ook niet niks wat je daar vertelt. Gek he, maar daar hebben ze nog steeds geen goed systeem voor. Oke je hebt die intentingskaart maar daar kun je niet op zien welke ziektes het kind al gehad heeft. Het is dat we het zelf allemaal zo goed bijhouden maar anders vraag ik me af hoe een arts moet weten welke ziektes jij gehad hebt? Of zou dat nou via de huisarts overal naar toe gemaild worden? Hmm 😕
Leuk he, dat ze zich op een gegeven moment gaan schamen in hun ondergoed. Heerlijk, die meiden.
Hihi ja, vooral omdat er hier en daar iets gaat groeien.
Gelukkig schaamt ze zich thuis nog niet maar misschien komt dat nog 😉
Schoolarts hum ik vond dat niet zo leuk stond je daar alleen in je onderbroek voor een vreemde 😕
was ook altijd wel wat bang
Ik kan me nog herinneren dat ik er stond en dat toen een klasgenootje binnenkwam lopen zonder te kloppen! Een JONGEN! Aaaaargh! 8)
Vreselijk!
Heb je eindelijk erwtendopjes (je schaamt je ervoor, maar eigenlijk is het wel leuk!) Moet je daarmee voor zo’n arts staan…
En als jongen dan? Gaan ze voelen voor een zak of liesbreuk!
Ja hihi het is heel leuk en nieuw maar om het nou meteen aan de dokter te moeten laten zien wat je stiekum aan het telen bent? Herinnert me meteen aan de eerste keer dat ik een beha kreeg. Op de lingerieafdeling van V&D. Zo ontzettend degelijk en die net-zo-degelijke-vrouw nam een meetlint en MIDDEN op de afdeling nam de maten op. Ik heb er nooit meer iets gekocht hihi 😉
Ow ja…da’s waar ook…die jongens komen er ook niet zomaar onderuit 8)
Ik herken dat ook nog wel van vroegah, maar ik denk dat het ook te maken had met de hele sfeer er omheen.
Zo’n witte jassen figuur in zo’n witte omgeving de geur enz.
Zo heel langzamer hand zie je wel kleine veranderingen daarin, dat er kleurige ruimtes worden gemaakt, en dat er een muziekje op de achtergrond word gedraaid, dat de dokters gewone kleding dragen enz.
dat helpt geloof ik een heleboel.
Ja dat helpt zeer zeker een boel! bij het consultatieburo hadden ze nog witte jassen en dat heeft een allergie bij Mies ontwikkeld. Zodra ze zo’n witte jas zag begon ze te shaken. Ook bij de tandarts hebben we hele scenes gehad. Gelukkig is dat al lang over. Maar je vergeet het niet gauw 😉
*****Update*****
Alles was goed. Geen oordopjes nodig gehad. Wat is ze toch braaaaaaaaf! Ja ikke 8)
Opgelucht verlieten Emmelinda en Mies de kamer van de schoolarts. De schoolarts was nog opgeluchterder. 😉
Jaaaaa dat weet ik wel zeker whaahaaaa. Ik herkende haar namelijk (goh soms is dat geheugen van mij zo slecht nog niet ghehehe)…zij was er bij, die anderhalf uur bij de GGD 😉
Hahaha, dit is toch een geweldig leuk verhaal. Je bent helemaal niet minder grappig geworden hoor. Maar voor de zekerheid zal ik je archief eens doorspitten.
Grinnik…dank je wel voor je onderzoek. Stuur de declaratie maar op 😉
Grinnik…dank je wel voor je onderzoek. Stuur de declaratie maar op 😉
Grinnik…dank je wel voor je onderzoek. Stuur de declaratie maar op 😉
Oef…1 declaratie is wel genoeg 😕
Wat is dit ? Trio-declaratie ??
Ja en niet echt in mijn voordeel geloof ik ghehehe 😉
Toen ik met mijn vader en halfzusje heenging dachten ze dat ik de moeder was………ik was 13!
Dat meen je niet? Die arts had zeker de ogentest bij zichzelf vergeten te doen??? 😦 😉